آذرخش / علیرضا ذیحق

آذرخش

خداحافظی نکرد

یادداشتی هم ننوشت

مرگ هم حریف اش نشد

بی خبر رفت .

نه ستاره ها از بازوان اش چسبیدند

نه ماهتاب ، نقره به پایش ریخت .

خسته بود و رفت

فیلمی که تمام شد

نه مثل “فردین” دستی برایش زدند

نه “فروزان “، گریه اش را سرریز کرد .

وقت رفتن ، خاکستری سرد بود

رفیق بود

اجاقی روشن .

اورفت

بی عینک و انگشتری اش .

آنهارا برای مادرش ،

در سلولی تاریک

جاگذاشته بود .

علیرضا ذیحق