احسان عابدی یکی از چهره های فعال ژورنالیسم ادبی دهه هشتاد ایران است که با بخش ادبی بیشتر روزنامه ها و مجله های مطرح آن دهه همکاری داشته است. گرایش خود او اما، به شعر بود و هست و در سال ۱۳۸۹ دفتر شعری به نام «گم شده در اتاق» چاپ کرد. مجموعه داسنان «خیابان کانت»، اولین تجربه او در داستان نویسی است، هر چند که پیش از آن شمار زیادی داستان نوشته بود که آن ها را مکتوب نساخته بود. داستان های «خیابان کانت» با زاویه دیدهای متفاوت نوشته شده اند، نویسنده از جزیی نگری های غیرلازم دوری جسته و با ایجازهایی که منجر به حذف نشده اند روی کانون اصلی روایت متمر کز شده است و نشان از ممارست و داستان خوانی طولانی مدت دارند. برای نمونه در همین داستان خیابان کانت که بخش بیشتر آن گفتار محور است، ضمن اهمیت به تکنیک و سبک؛ از لحاظ معنایی بدون حاشیه روی به تفاوت جهان روحی و عاطفی یک ایرانی و یک آلمانی پرداخته است.« گفت من دست به انتخاب نمی زنم. گاری که خیلی ها فکر می کنند شجاعانه ترین کارهاست، به نظرم زشت ترین است. من فقط دنبال نشانه ها می روم و به نشانه ایمان دارم.» اما راوی ایرانی از سنج دیگری است:« به زحمت کیف پولم را درآوردم. .. عاقبت عکس را پیدا کردم و به دخترک نشانش دادم. پرسید: « همسرت است؟« سری به نشانه تایید تکان دادم.»
این کتاب ۷۵ صفحه ای را نشر بوتیمار در ۵۰۰ نسخه و در سال ۱۳۹۴ چاپ کرده است.
۴ لایک شده
