نمی خواهم داستان نویسی را تا حد بازتاب های غیرشرطی مغز تغییر دهم ،اما به این حقیقت رسیدم که قصه گویی و قصه نویسی، بیش و پیش از هر چیز، امری درونی است، امری که از نظر روانشناسان کارکردش را در فیزیولوژی فعالیت های عصبی نشان می دهد. … بی تردید خواننده هوشمند پی برده است که هدف این کتاب آموزش داستان نویسی نیست، چون اعتقادی به این مقوله ندارم- حتی اگر عنوان کتاب«درآمدی بر داستان نویسی» باشد. این حدس و گمان مانند هر چیز دیگری نسبی است. از یک سو درست است چون باور دارم که کلاس و کتاب داستان نویسی به خودی خود هر کسی را نویسنده نمی کند. از سوی دیگر درست نیست، زیرا کسی را که توان قصه گویی دارد را با مفاهیم،مقوله ها و راهکارها و حتی راهبردهایی آشنا می کند که بتواند قصه اش را در مرحله بازنویسی، حرفه ای تر، خوش خوان تر و هنری تر بنویسد. نویسنده هایی چون کران دسای، جومپا لاهیری و ریموند کارور- که ممکن است من و شما نتوانیم با داستان هایشان ارتباط لازم را برقرار کنیم – با همین کلاس های ادبیات خلاق توانسته اند استعدادشان را بروز دهند…
مطاب بالا از مقدمه کتاب در آمدی بر داستان نویسی و روایت شناسی تالیف فتح الله بی نیاز نقل شده است. این کتاب در شش بخش همراه با تعلیقات در سیصد و شش صفحه از سوی انتشارات افراز در سال جاری به چاپ ششم رسیده است. لازم به تذکر است که کتاب فوق به عنوان مرجع دراختیار دانشجویان و پژوهشگران حوزه ادبیات نیز قرار گرفته است.
۱۶ لایک شده
