دو شعر از عبدالرضا قنبری

۲

پس فردا
دیوارهای چرکین را خواهند شست
همچنان که دشت
از رودخانه ی عظیم شسته خواهد شد
آن هنگام قلب های گرم ما را
عاشقان
از سیم های خاردار خواهند چید
و به دلدادگان خویش هدیه خواهند داد
آن هنگام که به جهان لبخند می زنید
ما را به یاد آرید
حتی در سکوت
آن هنگام به یاد آرید
و بر سر استخوان های ما چانه نزنید
به یاد آرید
به یاد آرید ما را
که رویاهایمان آزادی بود و صلح
به یاد آرید در آرزوی این دو
چشم بر آسمان آبی
کبوتران سفید
با شاخه های زیتون را رصد می کردیم
با دست های خیس و لب های خشک
پس فردا
به یاد آرید
به یاد آرید ما را.