دو شعر از محمد زندی . هرگز  هرگز رویایم نرسیدن به تو نبود میلی مترها که به هم نزدیک امابی تصادفی به هم دور می شویم هرصبح می آییم پالتو می آویزیم وشب با پالتویی شکل گرفته می رویم . هرگز رویای... ادامه متن

عبرت بگیرید لطفا”… . نه بهمنِ اسفندیار است که پای بر صخره بکوبد تا پدر ز تیرِ ناگزیر برهاند و نتواند. نه بهمنِ اسفندیار است که به خونخواهیِ پدر، زابل به آتش بسوزاند و زالِ هزارسا... ادامه متن

سه شعر از خالد جنادله ۱) تو گنجشک وصلی من شاخه­ی انتظار می آیی چون بوسه ی صبح و می مانی بر گونه ی ابد . . ۲) اشاره ی تو [زُمردی بر بسته­گیِ سرد افق ] بشارت سبز عبور است از خیابان های بی ربط... ادامه متن

در برزخی که نفس می زنیم  مه آ محقق . . تاریکی از ما رو  می گرداند چنان که روشنایی ایستاده ایم جایی که رویای دریا تمام می شود و نفرین کویر نفیرکشان دور . چه شد افسانه ی آن کبوتر و شاخه زیتون... ادامه متن

ایل دریا بهمن نمازی هشتاد مرد در دوازده متر، فریادهایِ سفیدشان را دانه دانه در ظلمتِ ضیافتِ کلبتین کشان کشان کشیدند. و انگشت هایشان را رو به ماه گرفتند نیمکت خالی بود خفاش شب روی شاخهِ بلندِ... ادامه متن

دو شعر محمد زندی تنها ترین آدم . کرکره بی صدا می آید پایین فقط مژه ها بیرون زده چیزی پلک هارا می خواباند با آخرین انرژی یا جاذبه پایین می آید دیگر کسی نیست کرکره از بالای مژه و پایین ابرو شر... ادامه متن