دو شعر از عبدالرضا قنبری ۱ شاعران آن سان به واژه ها می نگرند که خداوندان اساطیری به انسان می نگریستند و وارثان به مرده ریگ اجداد خویش و در جست‌وجوی واژه ها آن سان که پاسبانان در پی رهزنان ان... ادامه متن
آشفتگی پرشنگ صوفی زاده احساس هایم به هم ریخته است حالا،چشم هایم می شنوند دستهایم می بینند و زبانم، در سکوت می گرید. گوش هایم فراتر از زمان می دوند و لبخند را، پاهایم روی زمین می کشد. من، سال... ادامه متن
شعری از قباد حیدر خواستم صبح برخیزم به خورشید ِ نوزاد با شادمانی کودکانه ام دیدار ِ چشم ِ گشوده ات را بشارتی دهم میخواستم بنویسم از هلهله های ابر و زمین از قامت ِ کشیده ی درختان ِ جوانم یا ل... ادامه متن
سه شعر از زینب فرجی ۱ رفتن تو ماندن تو که از دهان بیرون افتد مچاله می کنم خودم را می اندازم در سطل زباله ی مدرسه ی دخترم که در آن مشغول تماشای الفبای آب ونان و رنج است بعد به کسی که سر قرار... ادامه متن
باران ناگهانی که از ابرهای عقیم به زمین تفتیده‌ی ما می‌بارید هزار داس را در خیسی خون ما چرخانده بود چرخیده بودیم یک‌عمر دور خویش و فکر می‌کردیم درها روی یک پاشنه نمی‌چرخند همیشه ایستا... ادامه متن
۱ من نیمی کوهم و نیمی رود هر بامداد از خود صعود می کنم و در پایان روز بر بلندای خود می ایستم خود را در اعماق خود می افکنم و غرق می شوم ۲ از این گوشه اتاق درست همین کنج همه دیوا... ادامه متن
