ایل دریا بهمن نمازی هشتاد مرد در دوازده متر، فریادهایِ سفیدشان را دانه دانه در ظلمتِ ضیافتِ کلبتین کشان کشان کشیدند. و انگشت هایشان را رو به ماه گرفتند نیمکت خالی بود خفاش شب روی شاخهِ بلندِ... ادامه متن
دو شعر محمد زندی تنها ترین آدم . کرکره بی صدا می آید پایین فقط مژه ها بیرون زده چیزی پلک هارا می خواباند با آخرین انرژی یا جاذبه پایین می آید دیگر کسی نیست کرکره از بالای مژه و پایین ابرو شر... ادامه متن
چند شعر از آی سان مرامـی ۱. شکرگزارم که هنوز ماهی و مهتابی خلوتی و اشکی جرعه ای از قهوه و عطری ز عود را من مهمانِ شبم ۲. غمی دیگر برای خوردن،هرگز نباید قایِقمان یکی نه، دریایمان اما یکی ست... ادامه متن
حضور . لامپ که می پیچد هجوم سحابی گم گشته ست در تهی سر پیج! ماه پشت ابر سیاه مشتعل می شود دور از ک... ادامه متن
شعری از زینب زاهدی . آرزوهایم آهویی را می‌مانَد گریزپای. خود را در او نمی‌یابم از من می‌گریزد، چونان شکاری زرد روی از هراسِ صیادی. رخشی بودم ای کاش نه، بل عقابی، پر می‌گشودم ،دور از دیدرس ص... ادامه متن
چند شعر از سعید نصاریوسفی ۱) یک حسِ سورمه ای یک پالتوِ نوجوانِ براق و یک ساحلیِ روشن هر شنبه یِ آبی در پوست خیس خدا غرق می شدند وُ ثانیه می شکستند در تخمه های آفتابگردان و بر می گرداندند ر... ادامه متن
