دو شعر از طاهره محمودی

عابران
بر بساط تابستان جوان
که قواره های رنگ به رنگش
هی آب می روند
و از پامال آفتاب
پوسیده اند
می گذرند
تا بر بساط پیرمردی
که خزخزکنان
مرگ را جار می زند
گرد بیایند
و جامه ای نو کنند….