سه شعر از خالد جنادله ۱ به کیهان کلهر   در کمانچه­ در کمانچه­ ی کیهان حریر نغمه و لهیب   در سایه ­­سار نخل وعده ­گاهی که خزه­ ی نسیان هرگز نمی­ خزد بر فنجان­های اُنسش   در شهر... ادامه متن

فقدان خالد جنادله ساعت ۷ صبح دری باز شد و مردی پیژامه پوش به وسط خیابان دوید و سرآسیمه  فریاد زد: «ایها الناس، گم شده است… کلمه گم شده است. بیدار شوید، کلمه نیست.» اندکی بعد درهای دیگر... ادامه متن

سمفونی سوم آروُ پارت در دو و سی و یک دقیقه بامداد خالد جنادله در را باز کرد. خیابان خلوت بود و بی سر و ته. سایه ی درختی در باد می لرزید. از ته خیابان صدای خفه ی قِل خوردن  شیئی آهنی و سنگین... ادامه متن

  ۱ من نیمی کوهم و نیمی رود هر بامداد از خود صعود می کنم و در پایان روز بر بلندای خود می ایستم خود را در اعماق خود می افکنم و غرق می شوم   ۲ از این گوشه اتاق درست همین کنج همه دیوا... ادامه متن

سه شعر از خالد جنادله ۱) تو گنجشک وصلی من شاخه­ی انتظار می آیی چون بوسه ی صبح و می مانی بر گونه ی ابد . . ۲) اشاره ی تو [زُمردی بر بسته­گیِ سرد افق ] بشارت سبز عبور است از خیابان های بی ربط... ادامه متن

اتاق خالد جنادله . تیغه ­ی نور می­ شکند در اصرار مکرر بر دریدن ضخامت ظلمت و پنجره فرو می­ رود در اعماق تیرگی دور گم می ­شوم در اتاق بی­ روزن   تنهایی، عصای افسونگریست همه چیزهای آشنا را... ادامه متن