فرش پرنیان
محمد مهدی فرازمند(هوشیار)
.
برف با ناز و تکبر می خرامد تا زمین
کوهساران در کمین
تا بنوشد دانه های برف را چون انگبین
پنجه های باد در گیسوی بید
چهره جنگل ز بارش رو سپید
شاخه ها لبریز صدها قاصدک
برف همچون شاپرک
می نشیند روی دوش آدمک
بامها لبریز برف بی امان
کوچه ها روشن چو فرش پرنیان
می درخشد همچو نور برلیان
دشتها با چادری نرم و سفید
با نوای پر امید
یک بهار سبز را دارد نوید
۶ لایک شده