شعری از محبوبه میرقدیری

شعری از محبوبه میرقدیری

شب که از نیمه می گذرد

یک کلاغ قار قار می کند

بعد آن،

چند گنجشگ جیک جیک می کنند

چند کبوتر،بغ بغو

و یک قمری

غر می زند،

به هر چه روز و روشنایی و نور

گربه همسایه بیدار گشته است و کشاله می آید،

کنار ظرف خالی آب

وگوشت؟

پدرم می گوید

قمری ها احمقند

گربه ها زیرکند

و صبحانه، جان زندگی ست-

لقمه می گیرد،

نان و خامه و عسل.

شب به انتها رسیده است و روز

آغاز روز

پایان یک پرنده است

که پر می کوبد

بر جام پنجره

و خط می کشد

بر قاب چوبی این در.

مادرم در حیاط

کرک های سرخ یک جان را

جمع می کند

جارو می کشد

آب می ریزد

و غر می زند

به هر چه نور

به هر چه روشنایی و هر چه ،

روز.