گزیده گفتارهایی از ای.ام.فورستر
برگردان: مهناز دقیق نیا
انسان همیشه دوست دارد که از یک داستان بلند بیش از حد تعریف کند چرا که آن را زندگی می کند.
عشق همیشه در جایی که تقاضایی نداشته، داده می شود.
عقاید همیشه برای طبقات اجتماعی مهلک هستند.
**
اثر هنری هستی مخاطبی در حد کمال را فرض می کند و به این حقیقت که چنین موجودی وجود ندارد اهمیتی نمی دهد.
**
تنها یک چالش است که می تواند احساسات و هوس را در عشق به هم بپیچاند.
**
اگر نمی خواهی زندگی ات را خراب کنی باید از مردم خشنود بوده و به آن ها اعتماد کنی.
**
دوبار به سلامتی دمکراسی! یک بار به خاطر اینکه پذیرای گوناگونی است و دوم به خاطر اینکه اجازه انتقاد می دهد.
**
به نظر من در این جهان مادی، اثر هنری تنها چیزیست که دارای نظم درونیست و برای همین است که اگرچه معتقدم هنر همه چیز نیست اما به هنر برای هنر اعتقاد دارم.
**
ما مانند شوهر شهرزاد قصه گو هستیم چرا که همیشه می خواهیم بدانیم بعد چه می شود.
بیشتر مشاجره ها در زمان خود غیرقابل اجتناب و بعد از آن غیرقابل باور هستند.
**
مطمئنم که اگر مادران ملت های مختلف می توانستند با هم دیدار کنند، دیگر هرگز جنگی رخ نمی داد.
**
تا به خاطر نسپاریم نمی توانیم بفهمیم.
**
تاریخ پیش می رود، هنر ثابت می ماند.
**
مدارا و شکیبایی فضیلت ملالت آوری است. خسته کننده است برعکس عشق، همیشه فشارِ بدی وارد می کند. منفی است. صرفا” به معنای متحمل دیگری شدن و تاب آوردن در مقابل همه چیز است.
**
باید با کمال میل زندگی ای را که برنامه ریزی کرده ایم رها کنیم تا زندگی ای که منتظر ماست را داشته باشیم.
**
اگر ستاره ها، درخت ها، طلوع و باد وارد زندگی روزانه شما نشوند چه فایده ای دارند؟
