گزارشی کوتاه از مراسم خاکسپاری پیکر علیاشرف درویشیان
دوشنبه هشتم آبان در بهشت سکینه ی کرج با حضور انبوه مردم و اعضای کانون نویسندگان ایران پیکر «علیاشرف درویشیان» نویسنده ی نامدار و عضو برجسته ی کانون به خاک سپرده شد. درویشیان پس از یک دهه تحمل عوارض سکته ی مغزی سرانجام در چهارم آبان ۱۳۹۶ درگذشت. با این که دوشنبه روز کاری هفته و مکانِ دفن از تهران بسیار دور بود جمعیت بسیار زیادی گرد آمد. عده ای نیز از شهرهای دیگر آمده بودند.
پیکر درویشیان روی دست مردم، در سکوت و پشت دسته گل بزرگی که نام و آرم کانون روی آن درج شده بود به محل دفن منتقل شد و در حالی که جمعیت تصنیف «مرغ سحر» را می خواند جسمی که هفتاد وشش سال جایگاه جان مبارک و تاثیرگذار صاحبش بود به خاک سپرده شد. بذر وجود او اما بیرون از خاک سال هاست در کار روییدن و پراکندن است.
پوسترهایی که کانون نویسندگان ایران و موسسه ها و افراد دیگر به مناسبت این روز منتشر کرده بودند در دست دوستداران علیاشرف حمل میشد؛ صحنه، صحنه ی درویشیان بود.
پس از خاکسپاری، مراسمی که کانون برنامه ریزی کرده بود با مجری گری «فرخنده حاجی زاده» (داستان نویس و شاعر) آغاز شد. او پس از تشکر از حضور جمعیت و سخنانی کوتاه در باره ی «علی اشرف» از «بهرنگ درویشیان» – پسرِ علی اشرف- خواست تا نخستین سخنرانِ برنامه باشد؛ اما ایشان اعلام کرد به دلیل تالمات روحی قادر به سخن گفتن نیست. پس از آن «روح اله مهدی پور» بیانیه ی کانون نویسندگان ایران را خواند. سپس «محسن حکیمی» به تریبون دعوت شد. ایشان ضمن مرور زندگی درویشیان به جایگاه موضع گیری های او در ادبیات و اجتماع پرداخت. سپس «فریبرز رییس دانا» از منش و کردار درویشیان و نسبت ادبیات او با محرومان جامعه سخن گفت. پس از او «رضا خندان» – دوست و همکار سالیان درویشیان- به تریبون دعوت شد اما بغض و ناراحتی اجازه نداد ایشان چند کلمه ای بیش تر بگوید. عذر خواست و میکروفون را به سخنران بعدی، «ناصر زرافشان» داد. زرافشان بر ادبیات درویشیان انگشت گذارد و در پاسخ به منتقدان سبک درویشیان ویژگیها و درستی کار او را برشمرد. «اکبر معصوم بیگی» سخنران بعدی بود. ایشان اشاره کرد که درویشیان چنان که بعضی میگویند یکسر بافته از اندوه و رنج نبود، بلکه آثار و اعمالش نشان از موفقیت و کامروایی او دارد. رضا خندان بار دیگر میکروفون را به دست گرفت و در سخنی کوتاه محبوبیت فراوان درویشیان و تاثیرگذاری اش را ناشی از این دانست که او تکه ای مجسم از آرمان هایش بود و نه چیزی جدا.
پس از آن نماینده ی گروهی از دوستان کرمانشاهی درویشیان پیام آن ها را به جمعیت حاضر گفت. «ناهید کبیری»، «محمد زندی» و «چوکا چکاد» هر یک قطعه شعری خواند و بعد، «قاسم حسنی» بخشهایی از بیانیه ی «شبکه ی یاری کودکان کار» را قرائت کرد.
«علیاکبر شکارچی» – خواننده ی معروف- نیز قطعاتی از موسیقیِ بختیاری خواند. پایان بخش برنامه صحبت های «شهناز دارابیان» – همسر علیاشرف- بود. ایشان از حضور پرشور مردم و اعضای کانون نویسندگان تشکر کرد و عذر خواست که قادر به صحبت بیش تر نیست.
سرودخوانی دسته های مختلف دوستداران درویشیان تا ساعتی پس از پایان گرفتن برنامه ی کانون نویسندگان ادامه داشت.
یاد علیاشرف درویشیان پردوام باد!
One Comment
نیما
یاد روایت گر سال های ابری همیشه گرامی